Στο παρελθόν υπήρξε κέντρο των Γιαπωνέζων, Κινέζων, Ολλανδών και Ινδών εμπόρων μεταξιού, μπαχαρικών, ελεφαντόδοντου, πορσελάνης και φαρμακευτικών βοτάνων. Απομεινάρια αυτής της ιστορίας, μια σειρά από ξύλινα «σπίτια των εμπόρων», τα κεντρικά κτίρια των συντεχνιών αναμεμιγμένα με αυτοκρατορικά στοιχεία της πόλης Hue, με γιαπωνέζικες παγόδες και αρχιτεκτονικά στοιχεία του παλαιού Κιότο δίνουν στην πόλη ένα μοναδικό χαρακτήρα. Από τα μνημεία της πόλης αξίζει να δείτε τη σκεπαστή γιαπωνέζικη γέφυρα και την οικία του εμπόρου Tan Ky. Μην παραλείψετε μια πρωινή βόλτα στην αγορά της πόλης δίπλα στο ποτάμι.

Στα νότια της Saigon, στο Δέλτα του ποταμού Mekong, όπου ο μεγάλος ποταμός εκβάλλει στη θάλασσα της Νότιας Κίνας σχηματίζοντας τα γονιμότερα εδάφη της χώρας, θα συναντήσετε τις κλασικές εικόνες του Βιετνάμ. Χωρικοί με τα κωνικά καπέλα σκυμμένοι σε καταπράσινους ορυζώνες, ψαράδες καθισμένοι στην άκρη της βάρκας με το καλάμι τους, μαθήτριες με τις λευκές ao dai φορεσιές τους πάνω στα ποδήλατα. Επιβιβαστείτε σε μια απ’ τις ξύλινες μηχανοκίνητες πιρόγες για μια βόλτα στα κανάλια και θα καταλήξετε σε ντόπιο εστιατόριο μέσα στα κανάλια όπου θα δοκιμάσετε τηγανητό ψάρι elephant ear.

Στο ορεινό βορειοδυτικό κομμάτι της χώρας. Φτάνετε με τρένο από το Hanoi και στη συνέχεια κάνετε αρκετές διαδρομές trekking για να ανακαλύψετε την περιοχή και τις φυλές των Σάπας. Μια πραγματικά αυθεντική εμπειρία. Ορυζώνες, βουνά και τοπία μοναδικά που θυμίζουν ρεπορτάζ του «National Geographic».

Το σπήλαιο Χανγκ Σον Ντονγκ (Sơn Đoòng Cave) έχει εντυπωσιακή ιστορία. Ξεκινάει από τη συνηθισμένη βόλτα ενός ντόπιου αγρότη, του Ho Khanh, ο οποίος είχε κάνει αμέτρητες φορές την ίδια διαδρομή όταν ξαφνικά την τελευταία φορά που βρέθηκε σε εκείνο το σημείο, μέσα στο Εθνικό Πάρκο του Βιετνάμ, το έδαφος ξαφνικά υποχώρησε κάτω από τα πόδια του. Μόλις συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί παρατήρησε το ανοιχτό χάσμα που είχε εμφανιστεί μέσα από το παχύ φύλλωμα. Υπήρχε πλέον μια υψομετρική διαφορά με απότομη κλίση.

Σε έναν κόσμο με τόσα λίγα απάτητα μονοπάτια, είναι δύσκολο κανείς να φανταστεί ότι υπήρχε κάπου ένας λαβύρινθος αδιαπέραστος από τον άνθρωπο μέχρι το 1990. Κι ενώ τα περισσότερο γνωστά σπήλαια του κόσμου συνδέονται συνήθως με λατρευτικά στοιχεία, στο Χανγκ Σον Ντονγκ δεν βρέθηκαν ούτε ναοί, ούτε αγάλματα. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί μειονέκτημα καθώς η φυσική του ομορφιά ξεπερνά και τα πιο σπουδαία έργα τέχνης.

Δεν έχουν περάσει ούτε δυο δεκαετίες από την τυχαία ανακάλυψη του αγρότη και η ανάγκη να εξερευνηθεί το εσωτερικό του τεράστιου σπηλαίου από ειδικούς επιστήμονες έγινε εντονότερη το 2009. Το δυνατό σφύριγμα του ανέμου που προκαλούσε έναν τρομακτικό ήχο σαν βρυχηθμό, αλλά και η απότομη κάθοδος είχε εμποδίσει τους ντόπιους να μπουν στο εσωτερικό της σπηλιάς. Πέντε φορές μεγαλύτερη από κάθε άλλη σπηλιά στο Βιετνάμ, η Σον Ντόνγκ πήρε το όνομα της από τη βιετναμέζικη διάλεκτο που σημαίνει » Ποτάμι στο Βουνό» και αυτό λόγω τον μεγάλων και ορμητικών ποταμών που κρύβει μέσα της, ένας εκ των οποίων ξεπερνάει τα 4,5 χιλιόμετρα.

Το σπήλαιο έχει τη δική του ζούγκλα που οι εξερευνητές ονόμασαν «Κήπο της Eden«, ενώ έχουν σχηματιστεί μερικοί από τους ψηλότερους σταλαγμίτες του κόσμου ξεπερνώντας τα 70 μέτρα. Χρειάστηκε ένας χρόνος για τους εξερευνητές Howard και Deb Limbert να φτάσουν στο τέλος του περάσματος. Ένα μεγάλο φυσικό εμπόδιο στην πορεία της έρευνας τους ήταν ένας ψηλός τοίχος από ασβεστίτη (200 πόδια ύψος) γνωστός ως «The Great Wall of Vietnam» που μεταφράζεται ως «ο τεράστιος τοίχος του Βιετνάμ». Στην άλλη πλευρά του σπηλαίου βρέθηκε ένα «πεδίο» σπάνιων και αφύσικα μεγάλων μαργαριταριών που είναι μεγάλα σαν μπάλες. Σχηματίζονται από μια σύμπτυξη αλάτων ασβεστίου γυαλισμένα με κινούμενο νερό. Το σπήλαιο πιστεύεται ότι έχει σχηματιστεί τουλάχιστον πριν από δυο εκατομμύρια χρόνια και δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι αυτός ο «κρυφός κόσμος» κατάφερε να δημιουργήσει ακόμα και το δικό του κλίμα. Οι επιστήμονες κατέγραψαν ότι το σπήλαιο παράγει δικά του σύννεφα βροχής και ότι μέσα στην πάροδο του χρόνου υπήρξαν υγρές και ξηρές περίοδοι.

Το Νταλάτ βρίσκεται σε υψόμετρο 1.500 μέτρα στο νότιο κεντρικό Βιετνάμ. Θυμίζει κάτι από Γαλλικές Άλπεις, πολλά από τα σπίτια του είναι χτισμένα σε ευρωπαϊκό γαλλικό στυλ. Η πόλη απλώνεται πάνω σε λόφους, τους οποίους λόφους περιβάλλει πευκόδασος, πολλές λίμνες σε διάφορες αποστάσεις από την πόλη, καταρράκτες και γενικώς πράσινο τοπίο για απόδραση.  Είναι σπουδαίος τουριστικός προορισμός, με πολλά αξιοθέατα μέσα αλλά και έξω από την πόλη. Το Νταλάτ είναι διάσημο για το κρασί του, τον καφέ ενώ διαθέτει και καλωδιακό όχημα (τελεφερίκ).